W piątek, 12 października 2018 r. o godzinie 17.00 w Galerii Browarna w Łowiczu (ul. Podrzeczna 17 u zbiegu z ul. Browarną) nastąpiło uroczyste otwarcie wystawy malarstwa prof. Wandy Paklikowskiej-Winnickiej(1911-2011).
Wystawa, o roboczym tytule Matter of the Earth, jest kolejnym w tym miejscu pokazem wybitnej osobowości twórczej, której obecność w świadomości współczesnego odbiorcy sztuki, albo szerzej- uczestnika współczesnej kultury jest mocno problematyczna, żeby nie powiedzieć dobitniej.
Nie zmieniła tego stanu nawet obszerna prezentacja malarstwa Paklikowskiej-Winnickiej w Zachęcie, Narodowej Galerii Sztuki w roku 2007 (nie mówiąc już o 3 wystawach w tym miejscu zorganizowanych do 2001 r.), kuratorowana przez Joannę Kanię z Muzeum Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Sytuacja tym bardziej dziwna, że żywot tej wystawy poparła i przedłużyła świetnie opracowana przez jej kuratorkę wraz z zespołem Muzeum ASP, obszerna publikacja towarzysząca, zawierająca katalog niemal całego dorobku malarki. Dorobku niezwykle bogatego, obejmującego najwcześniejsze, sięgające 1945 r. prace olejne, gwasze i rysunki, oraz prace ostatnie z ok. 1994 r.
Okres 50 lat intensywnej pracy twórczej i nieco krótszy okres pracy pedagogicznej, głównie na Wydziale Malarstwa warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, znaczony był świetnymi realizacjami Paklikowskiej-Winnickiej, łączącymi cechy polskiego malarstwa kolorystycznego (m.in. Cybisa), z tendencjami europejskiego malarstwa materii (Burri, Fautrier), korespondującego z niemal równolegle tworzonymi pracami środowiska warszawskiej ASP (Kobzdej, Ziemski).
Do dziś także, otwarta pozostaje kwestia kierunku inspiracji między Paklikowską-Winnicką i niemal pokolenie od niej młodszym Jana Lebensteinem(1930-97), których obrazy, i to uwzględniając zmiany poszczególnych etapów, wykazują oczywisty wpływ przy krańcowo różnych osobowościach (kwestia jednak jakoś istotna w kontekście sporego sukcesu malarza, odniesionego na I Biennale Młodych w Paryżu w roku 1959, oraz jego błyskawicznej, światowej, choć krótko trwającej jako taka, kariery). Przypadek Wandy Paklikowskiej-Winnickiej, osoby o niezwykłej kulturze, podkreślanej przez wszystkich, którzy ją znali, wielkiej łagodności charakteru, głębokiej wrażliwości jak na razie ilustruje stopień, w jakim cechy osobowości "ustawiają" charakter dzieła, ale też jak mogą uformować koleiny dla określonego typu jego recepcji. Oby nie ostatecznie.
